Dit is een project uit het begin van mijn loopbaan, maar zeker een project waar ik trots op ben. Het resultaat van dit project is nog steeds tastbaar. En jarenlang hing de foto van de bus boven mijn bureau ter inspiratie en aanmoediging voor volgende projecten. 

Als coördinator Europese projecten benutte ik Europese subsidieprogramma’s om innovatieprojecten een extra impuls te kunnen geven. Eén van de meest bijzondere projecten was de lichtgewicht, hybride bus ten behoeve van milieuvriendelijk openbaar vervoer. Om het extra gewicht van de accu’s te compenseren was het idee om lichtgewicht materiaal uit de vliegtuigbouw te benutten. Met dit materiaal kon de bus modulair opgebouwd worden, wat efficiënt productie mogelijk maakte.

Als spil in het web tussen Europese subsidieprogramma’s en Rotterdamse projecten, zorgde ik voor aanvullende financiering voor innovatieve projecten en stimuleerde de voortgang door te sturen op mijlpalen. Dit project was een echte innovatie met veel hobbels onderweg. Zoals het finetunen van de techniek, het bij elkaar zoeken van innovatiebudget en organisatorische problemen. Met veel volharding van het gehele projectteam was het prototype uiteindelijk gereed voor de RDW test. Dit bleek de ultieme test. De accu’s raakte oververhit en er ontstond brand. Zeker niet de bedoeling, maar het had een positief effect. Want het materiaal behield zijn stevigheid tijdens de brand en bleek ook minder snel te branden dan de toen bestaande bussen. Twee jaar later was het prototype herbouwd, inclusief de verbeterde accu’s en is het in de dienstregeling opgenomen.

En tegenwoordig zijn vrijwel alle bussen opgebouwd uit het materiaal en de constructie die toen is bedacht.